Sevgiden korkan bir yürekle yaşanır mı? Sevdiğinin yanında olamıyorsan, o hayatın bir anlamı kalır mı ? Nedir bizi böyle prangalara hapseden, kördüğüm eden kurallar, hesaplar... Üzerimize giydirilmiş kimlikler, etrafımızdaki tuzaklar... Bir ruh diğer bir ruhun yanında kalmak istiyorsa, neden bu sınırlar, kurallar?
Nerede hata yapıyoruz, söylesene? Kim için, ne için yaşıyoruz? Bir saniye sonrasını bile bilemezken, niye bu içine girdiğimiz karanlıklar... Neden saklıyoruz hislerimizi; koşmak, haykırmak gelirken yüreğimizin ta derinliklerinden, niye bu tekdüze yaşamlar?
Kimlerin kurallarıyla yaşıyoruz? Niye kabul ediyoruz bu dayatmayı? Niye zihnimize bile pranga vuruyoruz, düşünmemek için... Yüreğimiz bir çağlayan gibi çağlarken, niye bu engellediğimiz yaşamlar?
Hayat bundan mı ibaret yoksa?
Mutlu olmak çok mu zor?
Sadece olmak istediğin yerde olmanın kime ne zararı var?
Neden bu haykırış, kulaklarımdan hiç gitmeyen bu feryat neden peki?
Burası değil, burada olmaman gerekiyor diyen ses, neden bu kadar cılız şuanda?
Neden kendimizden çok, diğerleri önemli?
Neden zor terkedip gitmeler?
Yıllarca çözülmemiş sorulara cevap bulmak,
bulamayacağını düşündüğün için mi zordur?
Özlemek mi acı verir, özlenmek mi?
Kalmak mı, yoksa gitmek mi?
Yapmak mı, düşünmek mi?
Silmek mi zordur, yeniden başlamak mı?
Anlamak mı zordur, anlatmak mı, neden öyle olması gerektiğini?
Birşeyin zamanı gelmişse eğer,
Ertelemek mi zordur?
Yoksa...
Vazgeçmek mi?
No comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.